2025.11.11


Chwała Odrodzonej Ojczyzny w Dniu Pamięci Narodu

Ano tedy powiem Wam, jako w kronikach najstarszych zapisano by, iż dnia jedenastego listopada Roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego piątego Rzeczpospolita cała w zadumie i uniesieniu wspominała sto siódmą rocznicę odzyskania swej wolności, tej świętej perły wyrwanej z kajdan niewoli, które przez sto dwadzieścia i trzy lata żelazną dłonią mocarstw europejskich były na nią zaciśnięte. I oto znów chwała uniosła się nad ziemiami Lechitów, a lud wszelaki sercem pełnym wdzięczności wspomniał dni, gdy Polska z popiołów powstała jako orzeł skrzydlasty, którego żaden najeźdźca ujarzmić nie zdołał.

Tegoż dnia bracka nasza reprezentacja, jako wierna córka Ojczyzny, stanęła w szeregu w obchodach owego święta zacnego. Najpierw w świątyni świętego Jacka odprawiona została msza za kraj umiłowany, za ziemię przodków naszych, za krainę, której losy pisano krwią, odwagą i niezłomnością. W ciszy modlitwy brzmiały głosy pokoleń minionych, jakoby zza zasłony dziejów wołających o jedność, pamięć i miłość do tej ziemi, którą Bóg nam zadał.

Po nabożeństwie ruszył orszak dostojny przez ulice Bytomia. Chorągwie łopotały na wietrze, jakby same pragnęły opowiedzieć historię wolności, a stopa ludu polskiego brzmiała rytmem serc złączonych w uniesieniu. Orszak ów dotarł pod Pomnik Wyzwolenia, gdzie złożono kwiaty na cześć tych, co wolność naszą krwią swą opłacili. Tych, których już między nami nie ma, a którzy w chwale stoją u wrót wieczności, strzegąc ducha naszej ziemi. Cześć ich pamięci, albowiem pamięć o nich jest jak światło, które nigdy nie gaśnie, gdyż płonie w sercach żywych jak gorejący znicz, co wiekuista nadzieję niesie.

I powiem jeszcze, iż w tym dniu, co tak dostojny był i pełen chwały, zdało się, że sama Ojczyzna unosi się nad ludem jako matka ukochana, wyciągająca ramiona ku synom i córkom swoim, prosząc jeno o jedno: aby miłość do niej trwała po wsze czasy. Bo narodowi, który pamięta, nigdy nie zgaśnie przyszłość, a wolność jego będzie twardsza niźli skała i jaśniejsza niźli zorza nad Wisłą.

 pismo należycie do wydrukowania przysposobione  ⟩⟩⟩ 


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz