W roku Pańskim dwa tysiące dwudziestym piątym, dnia siedemnastego miesiąca stycznia, kiedy to mrozy zimowe nie szczędzą ni wędrowca, ni koni, odbyło się pierwsze w tymże roku spotkanie bractwa, które to zgromadzenie, jak zwyczaj każe, zwołane zostało przez naszą miłościwą Królową Kurkową, panią w łasce i cnocie wielce stateczną.
Niechaj pamiętniki to odnotują, iż choć aura sroga i śniegiem ziemię pokryła, nie zawiedli ci, którzy wierni są sztandarom i brackiej przysiędze. Choć ich liczba nie była wielka, serca ich i ducha nie brakło. W siedzibie bractwa, gdzie ściany pamiętają niejedno zebranie, zgromadzili się najdzielniejsi spośród braci i zacniejsze z sióstr naszych.
Nie była to jeno biesiada próżna, lecz i pożytek z niej niemały, albowiem tradycyjnym obyczajem czyszczono broń, aby gotowa była do ćwiczeń i pokazów, a celowniki kalibrowano z dokładnością godną rzemieślnika najwyższej klasy. Damy szlachetne w szranki stanęły w rywalizacyi dartowej, gdzie zręczność i oko bystre sławiły się nawzajem, a panowie – jak przystało mężom poważnym – oddali się grze królewskiej, szachowej, w której umysł i strategia z sobą boje toczą.
Nie sposób pominąć sprawy jadła, która w bractwie naszym zawsze stoi na wysokim szczeblu gościnności. Z wielką wdzięcznością wspominamy poczynania Alci, Pawła i Teresy, którzy strawę przygotowali godną uczty królewskiej. Gołąbki gorące, wonią swą wszystkich do stołu przyzywały, a i słodkości, jako dodatek miły, rozradowały serca zgromadzonych.
Którzy zaś nie przyszli, niechaj teraz z westchnieniem żałują, że tak miłego czasu nie byli częścią. Wiedzcie, iż Królowej Kurkowej się nie odmawia, a i lutowe zebranie już niebawem nastąpi. Zatem niechaj każdy brat i każda siostra rozważy w sercu swym obecność swą, by wspólnie tworzyć dalej piękną księgę dziejów naszego zacnego bractwa.
Spisano ku pamięci potomnym, a i ku chwale bractwa!
(red. MW)
pismo należycie do wydrukowania przysposobione ⟩⟩⟩
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz